random Thoughts in not so random Order
Δεν είναι κρυφό ότι το μείζον θέμα παγκοσμίως από τις αρχές του 2020, είναι ο κορονοϊός. Αυτός ο αόρατος εχθρός που δύναται να μετατρέψει την υγεία μας, από Ελβετικό ρολόι σε κινέζικο. Η κήρυξη της πανδημίας αναδεικνύει την σοβαρότητα της κατάστασης μέσω της οποίας εισαχθήκαμε σε μια πραγματικότητα που δοκιμάζονται εκτός από τις ζωές μας και οι αντοχές της παγκόσμιας οικονομίας. Ωστόσο κάποιοι διαφωνούν.
Συνέχεια ανάγνωσης «Η ανοησία της αγέλης»
Όταν ο John F. Kennedy έλεγε τη σοφή τούτη ρήση, σίγουρα δεν είχε στο μυαλό του την Ελλάδα του 2019. Και όμως περισσότερα από 70 χρόνια μετά έρχεται σε μια κομβική συγκυρία για τον τόπο, να επαναπροσδιοριστεί στα νέα πολιτικά δεδομένα.
Συνέχεια ανάγνωσης «Οι πατέρες της ήττας»
Με λυπεί ιδιαίτερα το γεγονός ότι γράφω κάτι ύστερα από αρκετό καιρό με αφορμή την τραγωδιά που συνέβη στο Μάτι με τους αρκετούς νεκρούς και τους τραυματίες, όπου οι δεύτεροι εκτός από το βαρύ πένθος τους, έχουν και το θλιβερό καθήκον να συνεχίσουν τις ζωές τους στα αποκαϊδια των περιουσιών τους και της αναντικατάστατης απουσίας των δικών τους ανθρώπων. Ωστόσο σαν λαός, εκτιμώ ότι δε μάθαμε τίποτε ούτε από αυτήν την κατάσταση όπως άλλωστε δε μάθαμε και από ανάλογες στο παρελθόν. Γιατί άραγε; Γιατί πολύ απλά άλλα μας καίνε.
Έχω την αίσθηση ότι το τελευταίο διάστημα, τα πάντα στον κόσμο, διακατέχονται από την παντελή έλλειψη μέτρου. Από που να το πιάσει κανείς; Από την τρομοκρατία που δυστυχώς έχει βάλει βαθιά τις ρίζες στην κανονικότητα; Από τις διεθνείς κρίσεις που ούτε λίγο ούτε πολύ βάλλονται κατά της παγκόσμιας οικονομίας με αβέβαιο το μέλλον της; Στις Βρετανικές εκλογές που μοιάζουν σαν ένα νέο δημοψήφισμα για το μέλλον της Μεγάλης Βρετανίας;
Προσωπικά θα σταθώ στα δικά μας και θα ασχοληθώ με κάτι πιο πεζό αλλά για αρκετούς εξίσου ουσιώδες. Το brain drain που κάποιοι το ανήγαγαν σε «προδοσία» κατά της πατρίδος.
Δε θα ήταν υπερβολή να χαρακτηρίσω «Σωρρεία» (επίτηδες το δεύτερο «ρ») τις αποκαλύψεις σχετικά με την οργάνωση του Αρτέμη Σώρρα ή μάλλον όπως του ιδίου του αρέσει να αυτοπροσδιορίζεται ως «εκτελεστής του καθεστώτος». Φυσικά οι ψυχραιμότεροι καταλαβαίνουν ότι κάτι δεν πάει καλά, μα καθόλου καλά. Όχι με τον Σώρρα προφανώς, αλλά με τους συνέλληνες που αποφάσισαν ότι αυτή η κίνηση τους εκφράζει «πολιτικά».
Μπήκαμε για τα καλά στο πνεύμα των γιορτινών ημερών. Όλα παντού στολισμένα, χριστουγεννιάτικα τραγούδια αντηχούν στους πολυσύχναστους δρόμους της πρωτεύουσας, κόσμος βολτάρει και χαζεύει βιτρίνες, και στη μέση εγώ να προσπαθώ να σκαρφιστώ τι δώρα να πάρω στους δικούς μου. Κάθε χρόνο τέτοιο καιρό καλούμαι να λύσω την ίδια όλοένα και πιο δύσκολη εξίσωση.
Συνέχεια ανάγνωσης «Δώρισε ένα βιβλίο… μπορεί και να το διαβάσουν»
Πραγματικά δεν ξέρω αν πρέπει να γελάσω ή να κλάψω με τα γεγονότα των τελευταίων ημερών. Ο ΕΝΦΙΑ επέστρεψε πανηγυρικά (βασικά δεν έφυγε ποτέ αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία) και σαν να μην έφτανε αυτό, ο Αρτέμης Σώρρας μοίρασε ελπίδα και ευρώ (τα δεύτερα σε υποσχέσεις) στην τελευταία του συγκέντρωση στην Τρίπολη. 700 νοματαίοι δώσανε το παρόν και άκουσαν με προσοχή το πρόγραμμα του κ. Σώρρα που ούτε λίγο ούτε πολύ υποσχέθηκε γενικό ξεχρέωμα, τα πάντα όλα που λέει και ο Αλέφαντος. Το καλύτερο όλων είναι ότι όχι μόνο δε γιαουρτώθηκε ή να μαζέψει τη φετινή ντοματοπαραγωγή της Τρίπολης, αλλά καταχειροκροτήθηκε. Γιατί;;; Γιατί δεν είπε τίποτε για τίποτα, αλλά τα υποσχέθηκε όλα. Γκρικ πόλιτικς 101.
Πάσχα 2016 ή Πάσχα 2015 έχουμε; Κάτι δεν μου κάθεται καλά!! Ίδια κυβέρνηση, σε διαπραγμάτευση, ίδιες δικαιολογίες, μέχρι και ίδιες λέξεις κλειδιά. Πολιτική λύση, είμαστε πολύ κοντά στη συμφωνία και στο βάθος Grexit. Με το δίκιο του θα αναρωτηθεί κάποιος, μήπως η διαπραγμάτευση γίνεται από τον Bill Murray στη μέρα της μαρμότας;;
Οι Ideal Pain είναι το νεο project του φίλου Δημήτρη Μάνου (Heretic) που φιλοδοξεί να μας ταξιδέψει σε μονοπάτια εσωτερικής αναζήτησης, προβληματισμού αλλά και αυτογνωσίας αποδεικνύοντας πως το μόνο ιδανικό που επιβιώνει πάντοτε είναι ο πόνος.
Νομίζω ότι μιλώ εκ μέρους πολλών, σε ότι αφορά τις τελευταίες εξελίξεις στο κυβερνητικό στρατόπεδο και ειδικότερα για τα δύσκολα μέτρα που θα κληθούν να εφαρμόσουν στα πλαίσια της πρώτης αξιολόγησης.
Η πρώτη αντιπαράθεση των δύο αρχηγών στη Βουλή για το ασφαλιστικό άφησε ανάμικτες εντυπώσεις. Καλές εντυπώσεις στα κομματικά ακροατήρια, κακές εντυπώσεις στους σκεπτόμενους πολίτες που περίμεναν μια εφ’ όλης της ύλης αναμέτρηση, με κοινό άξονα προτάσεις για τη διέξοδο από το τούνελ της κρίσης. Αντί αυτού οι μεν αναλώθηκαν στην ρητορική “δεν είμαστε όλοι ίδιοι” ενώ οι δε στην δεινή θέση που περιήλθαν τα οικονομικά της χώρας στη διάρκεια του 1 χρόνου της αριστερής διακυβέρνησης.
Συνέχεια ανάγνωσης «Το περιτύλιγμα του ηθικού πλεονεκτήματος»
Becoming_I 